Η πισίνα με αλγανικά αποκοπή χρησιμοποιεί θειικό χαλκό cuso4

Το θειικό χαλκό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βακτηριοκτόνο και αλγανικά.

Τα φύλλα νερού πισίνας ήταν ο κανόνας, δεν υπάρχει καμία συντήρηση της ποιότητας των υδάτων, τότε τα μακρά φύκια είναι απαραίτητα, διαπίστωσε ότι τα φύλλα νερού της πισίνας μετά την πρώτη φορά είναι να κάνουμε θεραπεία με άλγη. Η χρήση του συμπτωματικού αλγανικού αλγανικού αλγανικού, C, C opper θειικού ως παραδοσιακού αλγανικού, χρησιμοποιείται ευρέως σε διάφορους τύπους θέσεων κολύμβησης για χρήση.

Το θειικό άλατα C ανήκει σε άλατα βαρέων μετάλλων, τα κατιόντα βαρέων μετάλλων έχουν γενικά ένα ορισμένο βαθμό τοξικότητας σε μικροοργανισμούς, την τοξικότητα του μεγέθους της ακόλουθης τάξης: ασήμι (Ag) ＞ Mercury (Hg) ＞ χαλκός (Cu) ＞ ασβέστιο (Ca (Ca ) ＞ chromium (CR) ＞ νικέλιο (ni) ＞ μόλυβδος (PB) ＞ Cobalt (CO) ＞ ψευδάργυρος (Zn).
C opper θειικό Αυτό σκοτώνει την αρχή των φυκών είναι ο θάνατος δηλητηρίασης, τα ιόντα χαλκού είναι ιόντα βαρέων μετάλλων, μπορούν να υπερβούν τα ιόντα μαγνησίου, τα ιόντα νατρίου κλπ. Ταχύτερα σε συνδυασμό με το χλωροπλάσιο των φυτών φυκών, με αποτέλεσμα τη δηλητηρίαση από βαρέα μέταλλα χλωροπλαστικά, την απώλεια φωτοσύνθεσης, έτσι αφήνοντας τα φύκια να πεθάνουν.

Τα βαριά μέταλλα πρέπει να βρίσκονται στο ιονικό κράτος για να είναι τοξικές και η μοριακή κατάσταση δεν έχει βιοκανικό αποτέλεσμα. Η επιφάνεια του βακτηρίου υπό κανονικές συνθήκες για να προσροφήσει έναν αριθμό μη τοξικών κατιόντων σε διάλυμα (όπως Η +, Ca2 +, Mg2 +, K +, κλπ.), Αλλά όταν το τοξικό κατιόντα (όπως Zn2 +, Cu2 + , Mg2 +, Ag +, κλπ.) Υπάρχει, μπορεί να αντικατασταθεί από μη τοξικά ιόντα και προσροφημένο στην επιφάνεια του βακτηρίου, που θα αλλάξει τη φύση του κυττάρου και μερικά από τα ιόντα βαρέων μετάλλων μπορούν να εισέλθουν στο κελί με πρωτεΐνες ή ένζυμα που οδηγούν στο θάνατο των μικροοργανισμών. Θάνατος. Τα πιο συνηθισμένα χρησιμοποιούμενα βαρέα άλατα είναι θειικό χαλκό, το οποίο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε μικροοργανισμούς με χλωροφύλλη. Χρησιμοποιείται σε συγκεντρώσεις 3-5 mg/L και σκοτώνει τα περισσότερα φύκια. Το επιτρεπόμενο επίπεδο βιολογικής θεραπείας είναι 0,4 έως 0,5 mg/L.
Ο λόγος για την τοξική επίδραση των ιόντων χαλκού είναι ότι τα κολλοειδή των κυττάρων που μπορούν να σχηματίσουν σταθερά χηλικά με πολλά φυσικά αμινοξέα, συμπεριλαμβανομένης της αλανίνης, της λευκίνης, της λυσίνης και της γλυκίνης, προκαλώντας αυτά τα αμινοξέα να χάσουν την κανονική τους λειτουργία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ιόντα χαλκού είναι πολύ ευαίσθητα στο ρΗ και την ολική αλκαλικότητα, και παρουσία αλκαλικού ρΗ νερού και ανθρακικού, σχηματίζουν γρήγορα αδιάλυτο χαλκό, ο οποίος κατακρημνίζεται στο κάτω μέρος της πισίνας και γίνεται άχρηστο και προκαλεί την πισίνα να είναι η πισίνα Χρωματισμένο, όπως φαίνεται από το πράσινο χρωματισμό των ραφών πλακιδίων. Ως εκ τούτου, ο χαλκός μπορεί να παράγει οργανικό χαλκό και χηλικό χαλκό που δεν καταβυθίζεται και σκοτώνει τα πλαγκτονικά φύκια στο νερό και το υδροξείδιο του χαλκού και το θειικό χαλκό που εύκολα κατακρημνίζεται στο κάτω μέρος της πισίνας και σκοτώνει τα άλγη στο κάτω έχει και τις δύο λειτουργίες, στο αρχικό στάδιο του θειικού χαλκού διαχωρίζει τα ιόντα χαλκού και σκοτώνει τα πλαγκτονικά φύκια και στο τέλος του σχηματισμού αδιάλυτου θειικού χαλκού και υδροξειδίου του χαλκού που σκοτώνει τα φύκια στο κάτω μέρος της πισίνας και στις ραφές του τα κεραμίδια.